My Dear Dad Said

Afrang Nordlöf Malekian

“My dear dad said: Children are like metal, you have to hit and forge until it gets right.” A voice says as I paint the outline of my hand over the chest with a brush dipped in black ink.  That is how the video My Dear Dad Said begins, which examines how traumatic memories are stored inside the body and constantly, outside a set time frame, affects one as a person. The act is repeated with different sentences on violence against children until the hands; contours become nothing but a large wet black spot on the torso. The work formulates the present as a place in the footsteps of memories and events that exist openly or hidden.  
فردی می‌گوید: «پدر جون گفت: بچه مثل آهنه، باید بزنی و بکوبی تا اینکه درست بشه.» همزمان من دستم را روی قفسه سینه‌ام می‌گذارم و دورش را با یک قلموی آغشته به جوهر سیاه می کشم و اینگونه فیلم «پدر جون گفت» آغاز می‌شود.

در این آفرینه من چگونگی تاثیر خاطره‌های آسیب‌ زای اندوخته شده در بدن‌ را بیرون از یک چرخه زمانی مشخص روی

فرد بررسی می‌کنم. این عمل به همراه جمله‌های گوناگون درباره‌ی خشونت در برابر کودکان تکرار می شود. تا جایی که

از تکرار آن دست نگاره‌ها چیزی جز یک لکه‌ی سیاه روی‌ بدنم به جا نمی‌ماند. و اینگونه زمان حال در ردپای یادمان‌ها

و رویدادهای آسیب‌ زا به شکلی آشکار یا پنهان جای می‌گیرد

Country: Sweden
Time: 10'
Year: 2016